تاريخ نماي كرتين وال
نماي كرتين وال به لايه بيروني عمارت گفته مي‌شود كه بار اضافي به ساختمان وارد نكرده و وزنش را خودش تحمل مي‌كند.اين نوع نما به طور معمول از متريال هاي آلومينيوم و شيشه تشكيل شده است.تاريخچه پيدايش نماي كرتين وال بر خلاف آنچه عموم مي‌پندارند به گذشته‌اي دور در زمان حاكميت عثماني‌ها بازمي‌گردد. عثماني‌ها براي اولين بار با استفاده از چوب به عنوان يك ماده سخت ، سازه‌اي مشابه كرتين وال ( در قرن ۱۸) بوجود آوردند. چندي بعد و با پيدايش آلومينيوم به عنوان يك فلز بسيار مقاوم و سبك ، اين فلز ارزشمند به بخشي جدايي‌ناپذير از نماي كرتين وال درآمد و پس از مدتي در معماري انگلستان شخصي با نام «پيتر اليس» دو ساختمان را با نام هاي “اوريل چمبرز” و “كوك استريت” احداث كرد و از شيشه در نماي آن بهره برد. گفته مي¬شود كه اين دو ساختمان به عنوان اولين ساختمان‌هايي شناخته مي¬شدند كه در نماي آن‌ها از كرتين وال ( تركيبي از شيشه و فلز) استفاده شده است. بعد از گذشت زمان طولاني و تقريباً حوالي دوره جنگ جهاني اول ، وقتي كه آلومينيوم جاي خود را به عنوان يك فلز بسيار كارا و مناسب در صنعت ساختماني باز كرد. اين فلز به عنوان عضوي جدايي‌ناپذير از صنعت ساخت‌وساز جاي خود را به شكل ثابتي در نماهاي شيشه‌اي كرتين وال باز كرد. لازم به ذكر است كه در همين دوران آلياژ استيل نيز در كنار آلومينيوم نقش اساسي در نماي شيشه ساختمان‌ها ايفا مي‌كرد. بعد از مدتي و در حول‌وحوش سال‌ها ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۰ ميلادي معماراني چون لوئيس كورتيس، ويليس پلك، در كشور ايالات‌متحده آمريكا نقش پررنگي در فراگير شدن استفاده از شيشه در نماي ساختمان و به طور كل معرفي نماي كرتين وال به جهانيان داشتند.
درب و پنجره آلومينيومي